Laatste dagen in India, het gaat veel te snel!

Donderdag 20 oktober

We gaan vandaag naar  Palanghati Primary School, deze school ligt zo ver weg dat we al om kwart over 9 moeten vertrekken. De weg kennen we al een beetje, soms asfalt en dan weer veel hobbeldebobbel, gelukkig geen last van wagenziekte…!

Sushma is door haar man naar ons hotel gebracht en rijdt met Gina en mij mee om een les van haar op een school, waar ze overigens niet werkt, te laten zien. We komen wel langs de school waar ze wel werkt maar die nu niet in het programma zit ( van Ores, Development Focus en Edukans).

Onderweg wordt de Headmaster van de Erendie Primary School opgehaald, die nog even wat wil kopiëren.  Monique en Elles gaan naar deze school die in de buurt van de Palanghati school ligt. We komen dus pas om half 11 eerst bij het centrum aan waar we eerder zijn geweest en waarvandaan de scholen ook bezocht worden en ondersteund. Daar krijgen we bloemen en thee aangeboden. Het is heel grappig om te merken dat we ons daar al bekend voelen, we zoeken de wc even op alsof we er dagelijks komen en herkennen alles nog wat ons was verteld. Daarna is het voor ons nog een heel eind rijden voordat we eindelijk bij de Palanghati Primary School aankomen. Ook daar eerst bij de headmaster in het kantoor maar we kunnen al heel snel mee de klas in, waar hij aan klas 4/5 een science les geeft, de kinderen zien allerlei vruchten van de bomen uit de omgeving en moeten met elkaar bespreken of deze vruchten wel of niet zullen drijven in de emmer water, alle kinderen zijn druk aan het kijken en met elkaar aan het overleggen. Daarna bespreken ze het in groepjes en wordt één en ander opgeschreven. De Headmaster was eergisteren bij de workshops en gebruikt daar onderdelen van, het bespreken onderling is nieuw en het enthousiasmeert de kinderen duidelijk. Mooi om te zien. Daarna is er echter een abrupt einde aan de les, de headmaster vetrekt met de 4^e klas en klas 3 komt erbij, waardoor er een combinatie 3-5 is. Sushma laat ons een rekenles zien. Ze doet het spel met de cijfers op de rug met de kinderen, maar blijkt te weinig kaartjes te hebben gemaakt. Ik zie haar schrikken maar ik stel haar gerust dat dat helemaal niet erg is, de kinderen kunnen ook kijken hoe het spel gaat. In plaats van “post-its” gebruikt ze de zelfgemaakte kaartjes die met een soort velpon…. achterop de jurkjes en bloesjes van de kinderen worden geplakt. De kaartjes  worden echter op volgorde geplakt dus er valt weinig te raden….. Evengoed hebben de kinderen veel plezier, want zoiets hebben ze nog niet eerder gedaan. Daarna is er ook met de kaartjes rekenles voor klas 5 en voor klas 3. Het v alt Sushma nog niet mee om dit tegelijk voor elkaar te krijgen. Ze is heel erg van goede wil en krijgt het voor elkaar dat de ene groep aan het werk is en de andere instructie krijgt. Ik vind dit heel knap van haar, gisteren bleek dat ze nog geen idee had hoe dit aan te moeten pakken. In de auto terug prijzen Gina en ik haar dat ze het zo goed heeft gedaan en dat ze het hoe vaker zij dit op die manier doet, het haar steeds beter af zal gaan.  We komen pas tegen 3 uur weer bij het hotel aan, wat een afstand! Daar staat nog een (nu koude) lunch op ons te wachten. Een uurtje later worden we in groepjes naar de winkels gebracht, Gina en ik willen eerst internetten en kunnen direct achter de computer! Dat is de laatste keer in Kendujhar. In het hotel gaan we nog even bezig met foto’s en het Edukans verslag, vergeten de tijd en blijken tegen 8 uur onze collega’s erg ongerust want ze dachten dat we nog niet terug waren gekomen van ons geshop…..

Vrijdag 21 oktober

Vanmorgen gaan we weer in groepjes van twee werelddocenten dezelfde scholen bezoeken als gisteren. We nemen per groepje een mooie tas met allerlei bruikbare spulletjes voor de school, zoals een opblaasbare wereldbol, springtouw, elastiek (om te elastieken), ontdekpotjes die ook al met TLM science zijn gebruikt, boekjes, stickers etc. Deze zullen we allemaal aan het eind van het bezoek aan de Headmaster overhandigen. Gina zien een aardrijkskundeles van Sushma, die heeft de krijtjes die ik haar had gegeven (dankjewel Monique!)gebruikt om kaarten van India in kleur te tekenen! Ik zie ook een science les, van meester Kapila. Ook hij werkt niet op deze school, maar dat is allemaal geen probleem. De juf van deze klas blijft op een stoel in de deuropening zitten en kijkt mee wat deze meester gaat doen.Hij begint met een liedje waar alle 65 kinderen enthousiast aan meedoen.  hij gebruikt het idee van de workshop dat klas 3 kaartjes met lichaamsdelen in het Engels kunnen benoemen en klas 2 in het Orya , de taal van deze streek. Er worden zelfgemaakte kaartjes uitgedeeld en de kinderen bespreken met elkaar wat wat is, dan schrijven ze in hun schrift. Het is behoorlijk krap en het verbaasd me dat de kinderen zo kunnen werken. Maar ze werken allemaal, één niet, zij heeft geen schrift of pen en blijkt niet in deze klas te zitten, wanneer ik haar papier en potlood aanbied trekt zij zich verlegen terug en ik dring niet verder aan. Een knipoog even later wordt wel met een lachje beantwoord. Er wordt hard gewerkt en tenslotte gaat een kind op de grond liggen en leggen alle kinderen hun kaartjes op de juiste plek, onder grote hilariteit! Leerkracht en kinderen zijn goed bezig! Het samenwerken en bewegen werkt. Het is helaas al weer tijd om te gaan, we hebben een lange rit voor de boeg. De hele school zwaait ons uit nadat we de headmaster de tas met allerlei spulletjes hebben gegeven. Het nabespreken doen we in de auto. We rijden via het kantoor, weer even naar toilet… Onderweg geven Gina en ik ook spulletjes voor de scholen van Kapila en Sushma die dankbaar worden ontvangen. We rijden richting hotel, denken we… Gina en ik zien ineens dat we de weg niet herkennen. Kapila heeft met de chauffeur besproken ook even langs zijn school te gaan. En zijn vrouw wordt ook even opgehaald. We komen om 14 uur bij  de Samadhepiem Upper Primary School aan, deze school heeft 7 klassen en 3 leerkrachten. We worden verwelkomd door de hele school en krijgen bloemen, als koninginnen worden we binnengehaald. We zijn er confuus van. Trots laat Kapila zijn school zien. Het plein ziet er verzorgd uit, er staan bloemen, wat een verschil maakt dat! De lokalen van de 6^e en 7^e hebben tafels en banken. In de andere klassen zitten de kinderen op de grond. In zijn kantoor worden stoelen voor ons neergezet maar we moeten echt terug. Er was ons gisteren op het hart gedrukt om op tijd terug te zijn vanwege de evaluatie en certificaatuitreiking. We maken nog wat foto’s en begrijpen heel goed dat Kapila trots is op zijn school. Door iedereen uitgezwaaid komen we wonder boven wonder toch op tijd en is om 15 uur het grote evaluatiemoment. De meesten van ons hebben hun Indiase pak aangetrokken, sommige zijn echter nog niet af, de tailor zal dit aan het eind van de middag brengen. Maar dat zal de pret niet drukken. Veel leerkrachten van vanmorgen zijn aanwezig en krijgen een certificaat. Mr Dash houdt een afscheidsspeech. Het is heel fijn om te merken dat het Indiase Engels steeds beter door ons begrepen wordt. Liesbeth bedankt uitgebreid iedereen die in de organisatie zat; Kumudini, Nirdja, Romeo, Arpita die ook heel goed voor ons hebben gezorgd wat betreft het shoppen dat er toch ook echt bij hoort en steeds zorgden dat de chauffeurs wisten wie waar heen wilde en weer terug kwam! Ook de hotelmanager wordt bedankt, er is niemand ziek geweest deze weken, en dat mag je bijzonder noemen! Het eten was steeds afwisselend en erg lekker en de kamers waren prima!

De leerkrachten krijgen naast het certificaat ook een foto van ons, die op onze voorbereidingsdag in juli was gemaakt en daarbij een goedgevuld etui die iedere leerkracht goed kan gebruiken. Dan worden we allemaal in het zonnetje gezet, hoewel het buiten enorm regent en dondert! We krijgen een autobiografie van Ghandi met een doek met de kleuren van Orissa (Odesha) en een “sneeuwbol”met Ganesh waar ook nog 2 pennen in kunnen. En uiteraard worden er veel, heel veel foto’s gemaakt. Nog een kopje thee met een snack en we nemen afscheid, veel adressen worden uitgewisseld. Afscheid van onze nieuwe vrienden met het zingen van : Make new friends, but keep the old, one is silver and the other gold……

Na het avondeten praten we nog na, het verslag voor Edukans wordt nog verstuurd en gaat ieder z’n koffer inpakken, morgen om 7 uur ontbijt…

Zaterdag 22 oktober  

Een lange reisdag voor de boeg. We willen vertrekken om 8 uur, er blijkt echter een auto te weinig te zijn dus daar wachten we op. Rond half 9 kunnen we echt vertrekken. Ik reis met Monique, en Gina we slaan rechts af, alle andere auto’s gaan naar links….. We blijken als eersten met ook de nodige fotostops, bij de tempel van de heenreis aan te komen en kunnen daar al wat rondkijken, een 20 minuten later komt de rest er ook aan. Daar zijn we heel blij om, want we worden enorm aangestaard en dat voelt niet prettig. Nog even de laatste roepies uitgeven en we vervolgen onze reis. De afstand naar Bhubaneswar is zo’n 230 kilometer, maar aangezien de weg niet overal in goede staat is doen we daar 5 uur over. Onderweg krijgen we een heerlijke lunch. In allemaal kleine pakketjes zit een complete Indiase maaltijd, dat is nog smullen. In een slaapzaal van een wegrestaurant/motel kunnen we even zitten. Het is erg warm en het is heerlijk daarna weer af te koelen in de airco van de auto… Om 16 uur zijn we in Bhubaneswar. Paulien, Arma, Hanneke, Lidija en Elles kunnen hun kamer in het hotel opzoekn, dezelfde van de heenreis waar we ontbijt kregen. Dan gaan we allemaal naar het vliegveld en is het grote afscheid. Gek hoor, na deze intensieve weken met de halve groep naar huis te reizen. Om 20 uur vliegen we naar Delhi. Daar halen we de koffers en checken in voor de vlucht naar Amsterdam. Wanneer ik vraag of er nog plek is met meer beenruimte, blijkt er nog één te zijn dus dat wil ik wel. Ik vergeet echter duidelijk aan de anderen te vertellen dat ik dat ga regelen, dus ben ik ineens weg terwijl niemand weet waar ik ben….. Gelukkig vinden we elkaar weer en na een kop koffie kunnen we het toestel in. Ik zit lekker ruim en kan zelfs wat slapen (daar had ik me helemaal op verheugd) en zie ook nog deel 4 van de Pirates of the Carrabean, wat wil een mens nog meer! We landen keurig op tijd op Schiphol waar het welkomstcomité van Edukans en mijn 3 schatten staan. Nog een kop koffie met alle ophalers en we gaan allemaal naar huis.  Bijkomen en verwerken van deze bijzondere reis!